Σήμερα το πρωί σηκώθηκα με μια τρομερή όρεξη να ακούσω κάτι παλιό και καλό.
Έριξα στο αυτοκίνητο ένα cd με το Meddle των Pink Floyd, με τη σκέψη να με συνοδεύσει το Echoes μέχρι τη δουλειά. To κρύο και η βροχή ταιριάζανε απόλυτα με την όλη ατμόσφαιρα, αλλά κάποια στιγμή βαρέθηκα και είπα να ακούσω κάτι άλλο.
Πάτησα το Eject. Το cd-player αρνήθηκε να υπακούσει.
Δεν πολυέδωσα σημασία και το πάτησα ξανά. Και πάλι άρνηση!
Τρομοκρατήθηκα με τη σκέψη ότι κάθε πρωί θα με μουρμούραγε ο Gilmor με τα slide τερτίπια του, ή ότι θα μύριζα κάθε φορά που θα ξεκίναγα για τη δουλειά, καυτή λάβα από την Πομπηία που θα ανέβληζε κάτω από τα πατάκια με μπλερπ μπλουρπ!!!
Τελικά τα κατάφερα και το άκουσα ως το τέλος, αλλά όταν ξανάρχισε και ακούστηκε το "One of these days I'm going to cut you into little pieces" πηγμένος μέσα στην κίνηση της Βασ. Σοφίας έπρεπε να αντισταθώ... Μπροστά μου ερχόταν με γλυκήτητα μια λακούβα που χασμουριόταν με απελπισία. Την έβαλα στο σημάδι με τη δεξιά μου ρόδα. Το δάκτυλό μου αιωρούνταν τρεμάμενο πάνω από το eject ... και περίμενα την καίρια στιγμή. Με ένα ξερό κρότο το αυτοκίνητο βυθίστηκε στο χάος, το σώμα μου ταρακουνήθηκε, αλλά το δάκτυλό μου βρήκε το στόχο την κατάλληλη στιγμή. Μάταια όμως. Σαν να μου ακούστηκε κάπου "One of these days I'm going to break your car into little pieces". Μπορεί να άκουσα και κάποιο πνιχτό γέλιο, αλλά μάλλον θα ήταν από κάποιον περαστικό που του έφτιαξα τη μέρα.
Με τα νεύρα σαν κρόσια τεξανού καουμπου παρκάρισα κοντά στο γραφείο και έσβησα τη μηχανή. Με μια ανέμελη κίνηση πάτησα ξανά το eject και ... νάσου το cd-player έφτησε το meddle καυτό - καυτό και ταλαιπωρημένο! Κάπου το λυπήθηκα το καυμένο! Ουφ!
Αύριο λέω να ακούσω το Day Dream Nation των Sonic Youth! Θα έχει κίνηση!
Έριξα στο αυτοκίνητο ένα cd με το Meddle των Pink Floyd, με τη σκέψη να με συνοδεύσει το Echoes μέχρι τη δουλειά. To κρύο και η βροχή ταιριάζανε απόλυτα με την όλη ατμόσφαιρα, αλλά κάποια στιγμή βαρέθηκα και είπα να ακούσω κάτι άλλο.
Πάτησα το Eject. Το cd-player αρνήθηκε να υπακούσει.
Δεν πολυέδωσα σημασία και το πάτησα ξανά. Και πάλι άρνηση!
Τρομοκρατήθηκα με τη σκέψη ότι κάθε πρωί θα με μουρμούραγε ο Gilmor με τα slide τερτίπια του, ή ότι θα μύριζα κάθε φορά που θα ξεκίναγα για τη δουλειά, καυτή λάβα από την Πομπηία που θα ανέβληζε κάτω από τα πατάκια με μπλερπ μπλουρπ!!!
Τελικά τα κατάφερα και το άκουσα ως το τέλος, αλλά όταν ξανάρχισε και ακούστηκε το "One of these days I'm going to cut you into little pieces" πηγμένος μέσα στην κίνηση της Βασ. Σοφίας έπρεπε να αντισταθώ... Μπροστά μου ερχόταν με γλυκήτητα μια λακούβα που χασμουριόταν με απελπισία. Την έβαλα στο σημάδι με τη δεξιά μου ρόδα. Το δάκτυλό μου αιωρούνταν τρεμάμενο πάνω από το eject ... και περίμενα την καίρια στιγμή. Με ένα ξερό κρότο το αυτοκίνητο βυθίστηκε στο χάος, το σώμα μου ταρακουνήθηκε, αλλά το δάκτυλό μου βρήκε το στόχο την κατάλληλη στιγμή. Μάταια όμως. Σαν να μου ακούστηκε κάπου "One of these days I'm going to break your car into little pieces". Μπορεί να άκουσα και κάποιο πνιχτό γέλιο, αλλά μάλλον θα ήταν από κάποιον περαστικό που του έφτιαξα τη μέρα.
Με τα νεύρα σαν κρόσια τεξανού καουμπου παρκάρισα κοντά στο γραφείο και έσβησα τη μηχανή. Με μια ανέμελη κίνηση πάτησα ξανά το eject και ... νάσου το cd-player έφτησε το meddle καυτό - καυτό και ταλαιπωρημένο! Κάπου το λυπήθηκα το καυμένο! Ουφ!
Αύριο λέω να ακούσω το Day Dream Nation των Sonic Youth! Θα έχει κίνηση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου