Η Γαλλία σιγοβράζει ξανά;

Μερικά τηλεφωνήματα φίλων από τη Lyon και τη Grenoble αποπνέουν μια αίσθηση ότι το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα που εκδηλώθηκε βίαια στις Γαλλικές γειτονιές όχι μόνο δεν έχει σβήσει , αλλά σιγοβράζει σε χαμηλή φωτιά.
Ο "δυτικός" κόσμος έχει εσωτερικό πρόβλημα που δύσκολα θα βρει τη λύση του.
Μοιάζει με πονόδοντο.

Mc Solaar, τα κατάφερε και ξέφυγε. Ακολουθεί ένα από τα μικρά του αριστουργήματα...

Πικροχολίασις

Σκόρπιες πικροχολερωτήσεις
Γιατί ανεβάζεις τις φωτογραφιες σου στο flickr;
Γιατί ανεβάζεις τη μουσική σου στο myspace;
Γιατί ανεβάζεις τη ζωή σου στο facebook;

Σκόρπιες πικροχολαπαντερωτήσεις
Γιατί μου αρέσει η φωτογραφία (αχ! τι κοινός νους...)
Μου αρέσει περισσότερο να με βγάζουν φωτογραφίες, αλλά και να τραβάω δεν έχω πρόβλημα... (είπε ο νάρκισσος)
Δεν έχω μεγάλο σκληρό για να τις αποθηκεύω... (είπε ο τεχνοκράτης)
Δεν έχω φίλους να τις δείχνω και έτσι τις παρουσιάζω σε όοολον τον κόσμο.
Μου αρέσει να βλέπω σχόλια του τύπου "Nice photo", "Excellent capture", "Well done".
Να σου πω, αντί να γραφτώ σε κάποιον ορειβατικό σύλλογο και να παίρνω τις κορφές έχω το ίδιο αποτέλεσμα με το flickr!!!
Γνωρίζω κόσμο με ωραία nicknames και ακόμη καλύτερα avatars.
Μ'αρέσει να αυτοφωτογραφίζομαι και να δηλώνω την ύπαρξή μου.
Διάφραγμα; έεελα τώρα το χρησιμοποιείς ακόμη; εδώ έχουν βγει τα πιο μοντέρνα αντισυλληπτικά!!!
Όταν πεθάνω οι φωτογραφίες μου θα υπάρχουν ακόμη στο web. Ήμουν και εγώ εκεί!!!Αλήθεια πόσοι από τους flickrάδες / flickrίστριες έχουν πεθάνει; δέχονται ακόμη σχόλια, notes και favorites;
Υπάρχει κάποιο group που να γράφουν τους αποδημόντες εν web χλοερώ χρήστες?
Ξέρω κάποιον πρώην χρήστη που τα έχει τινάξει, που μπορώ να το δηλώσω?
Μπρρρρρ!!!
Θέλω, θέλω, θέλω να βγάλω προς τα έξω τη μουσική μου, μπορεί να γίνω rock star!
To myspace είναι το πέος του ψυχοσωματικής μουσικής μικροαστικής διαφάνειας.
Ανοίγω ένα παράθυρο σε όοοοολον τον κόσμο, τι καλά, και με την ευκαιρία αυτή ξεκαπνίζω και το δωμάτιό μου.
Κάποιος μου είπε ότι μπορεί να βγάλω λεφτά! (είπε και κοιμήθηκε...)
Μπορεί και να βρω άλλους μουσικούς να παίξουμε μαζί, α-μπε-μπα-μπλομ! (είπε όταν ξύπνησε)
Είμαι φοβερά μόνος/η!
Δεν έχω φίλους, δεν έχω γκόμενα/ο, δεν έχω και την καλύτερη εικόνα για τον εαυτό μου.
Θέλω να νοιώσω ότι δεν είμαι μόνος/η!Υπάρχουν και άλλοι που όταν μοιράζονται τη μιζέρια τους αυτή μαγικά γίνεται μικρότερη! (είπε και πήγε για φαγητό...)
Θέλω να αποτυπώνω με τη μηχανή μου όλες τι μικροστιγμές της καθημερινότητας. Τι ήπια, τι έφαγα, που πήγα και γλέντησα, πεζοδρόμια, άνθρωποι που περιμένουν στο μετρό, φάτσες που με κοιτάνε περίεργα, .... μάλλον ξεχνάω εύκολα.
Θέλω να αποδείξω ότι περνάω καλά! μάλλον στον εαυτό μου πρώτα...
Αν νομίζουν οι άλλοι ότι περνάω καλά, τότε ... περνάω καλά.
Μπλιαχ!

Διαδρομή "Λύκοι"

Πολλές φορές χρειάστηκε να διαλέξω διαδρομή.
Δεν μετάνοισα ποτέ για την απόφαση που πήρα.
Μπορεί να είμαι τυχερός.
Νοιώθω τυχερός.
Μ'αρέσει να παίζω με τη φωτιά.
Απολαμβάνω τη θράκα.
Τη βρίσκω να πετάω αναμμένα κάρβουνα γύρω μου.
Ο κόσμος είναι δύσφλεκτος.
Και καθόλου εύθραυστος.
Αγαπώ τους Λύκους.
Αγαπώ και τις κοκκινοσκουφίτσες.
Αγαπώ το δάσος, σκιερό, υγρό, μυστήριο, ψιθυριστό.
Τη βρίσκω με την απομυθοποίηση.

Hey babe, take a walk at the wild side!

Good bye blue sky!

Τις τελευταίες μέρες, που είχα την τύχη να μην εργάζομαι, ασχολήθηκα ιδιαιτέρως με τα ηλιοβασιλέματα. Μάλλον μου είχαν λείψει. Έπαιρνα μαζί μου τα δυο σκυλιά μου και περπατούσαμε παρέα 2-3 ώρες μέχρι τη δύση του ήλιου. Με τον κρύο αέρα να μου ξυρίζει το πρόσωπο διέσχιζα τις καμμένες εκτάσεις στους πρόποδες του Υμηττού, ψάχνωντας για μικρόκοσμους που αναγεννώντουσαν από το τίποτε, για χαμένες μελωδίες του γκρίζου χώματος, για στίχους κρυμμένους (πολύ καλά κρυμμένους ομολογώ) κάτω από τις ασπριδερές παγωμένες πέτρες.

Μια "The day after" ατμόσφαιρα χάϊδευε τα μάτια μου και ένα μακρυνό βουητό της Αθήνας που ντυνόταν τα glamourus λαμπιόνια της έφτανε στα αυτιά μου, σαν τα δεκαεξάχρονα κοριτσάκια που κραγιονάρονται ναρκισιστικά μπροστά στον καθρέπτη πριν την βραδυνή έξοδο.

Είναι καταπληκτικό πως μερικά μικρόζωα αντηχούν βροντερά την παρουσία τους σε ερημωμένους τόπους. "Ε! ναι! είμαι και εγώ εδώ!". Και ο βασιλιάς ήλιος κοκκινίζει ντροπαλός, παχουλός και μυστικοπαθής τις ώρες αυτές, βουτώντας χορτάτος στη θάλασσα με ευχαρίστηση.

Πως θα ήταν άραγε αν είχαμε δυο ήλιους?